Het fotoboek Brusselse scènes, Bruxelles en scène
76 foto's, 6 stedelijke verhalen en 19 Brusselse anekdotes.
"De stad lijkt soms in scène gezet, maar is gewoon bij uitstek de scène
waarop het leven zich afspeelt. Het leven in al zijn variaties, en met nu en
dan een verrassing in de aanbieding." Laurent Vermeersch
"Werken doe ik wel in het door provinciegrenzen bepaalde Brussel.
Ik neem de stad elke dag mee naar huis. Masseer ze zachtjes door de
spleten van de huizen in mijn buurt of ram ze door de strot van een
gemeenschap die ze soms liever kwijt is dan rijk. En dit zonder staatshervorming,
op het ritme van mijn hartslag." Eva De Baerdemaker
"Op 50 graden Noorderbreedte en 4 graden Oosterlengte bestaat er een
stad die haar eigen weg gaat. Wie goed luistert naar haar hartslag, vindt
zijn weg naar trappen van verandering." Jan Busselen
Anekdote N°3
Ooit stond er een molen ergens tussen
de Henegouwse akkers te verkommeren.
In de jaren 1960 kreeg de
gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe
het ding cadeau. De Woluwevallei
was sinds mensenheugenis gekend
om zijn watermolens, maar windmolens?
Laat het grootste nadeel van
deze plek nu net het gebrek aan wind
zijn.
De molen wacht geduldig op zijn
Godot. Zoals in het toneelstuk zal ook
deze nooit komen opdagen.
"Ik ben niet van hier, maar als ik eerlijk ben, ook niet meer van ginder.
Daar waar het wel proper is. Waar afspraken nagevolgd worden. Waar
de heggen strak geschoren staan. Waar de zaken vooruit gaan. Waar
men dezelfde taal spreekt (maar elkaar toch ook niet altijd begrijpt)." Tine Debosscher
"Brussel, mijn trouwe partner, mijn geliefde thuis, mijn stad... Onder je vaak grijze
luchten tovert een aanstekelijke blijdschap stralende, veelkleurige
regenbogen op de muren. Brussel, je hebt mij geadopteerd, en zolang ik
leef, zal je mijn enige thuis zijn." Hamsi Boubeker
"Ik vind het vreemd
dat zo veel ‘Eurobubbel expats’ maar zelden buiten het Europese
kwartier komen, en dat veel Frans- en Nederlandssprekende Belgen niet
verder komen dan ‘hun’ wijken. Ik hoor mensen vaak minachtend praten
over arbeiderswijken zoals Matongé, Molenbeek en Anderlecht – terwijl
ze er vaak zelf nog nooit zijn geweest." Barbara Mendes Jorge
Anekdote N°15
Elke 9de augustus wordt in Brussel een ‘Meyboom’ geplant. Het is folklore
pur sang: mannen, vrouwen en kinderen
in traditionele klederdracht, het
Brussels dialect is dé voertaal en de
boom de eregast. Traditiegetrouw
wordt elke geslaagde planting gevierd
met een rondedans.
Al dat enthousiasme
werkte enorm aanstekelijk
voor Howard Gutman, de toenmalige
ambassadeur van de Verenigde Staten.
Spontaan besloot hij mee te dansen.
Het veiligheidspersoneel kreeg een
kleine zenuwinzinking, de wijsvinger
werd nog dichter in het oor geduwd
en ze spraken nog gejaagder tegen
hun hemd.
Om hun baas in het oog
te houden namen ze, zeer misnoegd,
deel aan het volksgebeuren.